Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ ΚΑΙ Η ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ
Λίγα χρόνια μετά την επιστροφή του Ιησού στον Πατέρα, ο σατανάς ξεκίνησε το μακροπρόθεσμο σχέδιό του εναντίον των Εθνών. Η απόπειρά του να πείσει τον Ιησού να ενωθεί μαζί του είχε αποτύχει (Ματθαίος 4:8-9), και όλες του οι ελπίδες να κρατήσει τον Χριστό στον τάφο καταστράφηκαν οριστικά με την ανάσταση (Πράξεις 2:24).
Αυτό που απέμενε στο φίδι ήταν να συνεχίσει να κάνει ανάμεσα στα Έθνη αυτό που έκανε πάντα από την εποχή της Εδέμ: να πείθει την ανθρωπότητα να μην υπακούει στους νόμους του Θεού (Γένεση 3:4-5).
ΔΥΟ ΣΤΟΧΟΙ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ
Για να το πετύχει αυτό, έπρεπε να συμβούν δύο πράγματα:
- Οι Εθνικοί έπρεπε να απομακρυνθούν όσο το δυνατόν περισσότερο από τους Ιουδαίους και την πίστη τους — μια πίστη που υπήρχε από τη δημιουργία της ανθρωπότητας. Η πίστη της οικογένειας του Ιησού, των φίλων Του, των αποστόλων και των μαθητών Του έπρεπε να εγκαταλειφθεί.
- Έπρεπε να δημιουργηθεί ένα θεολογικό επιχείρημα ώστε οι Εθνικοί να αποδεχθούν ότι η σωτηρία που τους προσφερόταν ήταν διαφορετική από εκείνη που είχε κατανοηθεί από την αρχή του κόσμου. Αυτό το νέο σχέδιο σωτηρίας έπρεπε να επιτρέπει στους Εθνικούς να αγνοούν τους νόμους του Θεού.
Ο διάβολος τότε ενέπνευσε ταλαντούχους ανθρώπους να δημιουργήσουν μια νέα θρησκεία για τα Έθνη, με νέο όνομα, παραδόσεις και διδασκαλίες. Η πιο κρίσιμη από αυτές τις διδασκαλίες τούς έκανε να πιστεύουν ότι ένας από τους κύριους σκοπούς του Μεσσία ήταν να «ελευθερώσει» τους Εθνικούς από την υποχρέωση να τηρούν τις Εντολές του Θεού.
Η ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ
Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΕΘΝΗ
Κάθε κίνημα χρειάζεται οπαδούς για να επιβιώσει και να αναπτυχθεί. Ο Νόμος του Θεού, που μέχρι τότε τηρούνταν από Μεσσιανικούς Ιουδαίους, άρχισε να γίνεται πρόκληση για τη ραγδαία αυξανόμενη ομάδα Εθνικών μέσα στη νεοσύστατη εκκλησία.
Εντολές όπως η περιτομή, η τήρηση της έβδομης ημέρας, και η αποχή από ορισμένα είδη κρέατος άρχισαν να θεωρούνται εμπόδια στην ανάπτυξη του κινήματος. Σταδιακά, η ηγεσία άρχισε να κάνει παραχωρήσεις προς αυτή την ομάδα, με το ψευδές επιχείρημα ότι η έλευση του Μεσσία περιλάμβανε και μια χαλάρωση του Νόμου για τους μη Ιουδαίους — παρόλο που τέτοιο επιχείρημα δεν είχε καμία βάση στην Παλαιά Διαθήκη ούτε στα λόγια του Ιησού που καταγράφονται στα τέσσερα Ευαγγέλια (Έξοδος 12:49).
Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΣΤΙΣ ΑΛΛΑΓΕΣ
Εν τω μεταξύ, οι λίγοι Ιουδαίοι που εξακολουθούσαν να δείχνουν ενδιαφέρον για το κίνημα — έλκονταν από τα σημεία και τα θαύματα που είχε κάνει ο Ιησούς λίγες δεκαετίες νωρίτερα και ενισχύονταν από την παρουσία αυτοπτών μαρτύρων, περιλαμβανομένων και μερικών από τους αρχικούς αποστόλους — ήταν εύλογα προβληματισμένοι με την σταδιακή εγκατάλειψη της υποχρέωσης να τηρούνται οι νόμοι του Θεού που παραδόθηκαν μέσω των προφητών.
Ήταν οι ίδιες εντολές που ο Ιησούς, οι απόστολοι και οι μαθητές είχαν πιστά τηρήσει.
ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗΣ
Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ
Το αποτέλεσμα, όπως γνωρίζουμε, είναι ότι εκατομμύρια συγκεντρώνονται πλέον εβδομαδιαίως σε εκκλησίες, ισχυριζόμενοι ότι λατρεύουν τον Θεό, ενώ ταυτόχρονα αγνοούν πλήρως το γεγονός ότι αυτός ο ίδιος Θεός ξεχώρισε ένα έθνος για τον Εαυτό Του μέσω μιας διαθήκης.
Η ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟΝ ΙΣΡΑΗΛ
Ο Θεός δήλωσε ξεκάθαρα ότι δεν θα παραβεί ποτέ αυτή τη διαθήκη:
«Όπως οι νόμοι του ήλιου, της σελήνης και των άστρων είναι αμετάβλητοι, έτσι και οι απόγονοι του Ισραήλ δεν θα πάψουν ποτέ να είναι έθνος ενώπιόν μου για πάντα» (Ιερεμίας 31:35-37).
Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΙΣΡΑΗΛ
Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ
Πουθενά στην Παλαιά Διαθήκη δεν διαβάζουμε ότι θα υπάρξει ευλογία ή σωτηρία για όσους δεν ενωθούν με τον Ισραήλ:
«Και ο Θεός είπε στον Αβραάμ: Θα είσαι ευλογία. Θα ευλογήσω αυτούς που σε ευλογούν και θα καταραστώ αυτούς που σε καταριούνται· και μέσω εσού θα ευλογηθούν όλες οι οικογένειες της γης» (Γένεση 12:2-3).
Ακόμη και ο ίδιος ο Ιησούς ήταν ξεκάθαρος όταν δήλωσε ότι η σωτηρία προέρχεται από τους Ιουδαίους:
«Η σωτηρία προέρχεται από τους Ιουδαίους» (Ιωάννης 4:22).
ΤΑ ΕΘΝΗ ΚΑΙ Η ΥΠΑΚΟΗ
Ο Εθνικός που επιθυμεί να σωθεί από τον Χριστό πρέπει να ακολουθήσει τους ίδιους νόμους που ο Πατέρας παρέδωσε στο εκλεκτό Του έθνος για τη δόξα και την τιμή Του — τους ίδιους νόμους που τηρούσαν ο Ιησούς και οι απόστολοί Του.
Ο Πατέρας βλέπει την πίστη και το θάρρος ενός τέτοιου Εθνικού, παρά τις δυσκολίες. Εκχέει την αγάπη Του επάνω του, τον ενώνει με τον Ισραήλ και τον οδηγεί στον Υιό για συγχώρηση και σωτηρία.
Αυτό είναι το σχέδιο σωτηρίας που έχει νόημα, επειδή είναι αληθινό.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ
ΔΙΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
Σύμφωνα με ιστορικές πηγές, μετά την ανάληψη του Χριστού, αρκετοί απόστολοι και μαθητές υπάκουσαν στη Μεγάλη Αποστολή και μετέφεραν το ευαγγέλιο που δίδαξε ο Ιησούς στα έθνη:
- Ο Θωμάς πήγε στην Ινδία.
- Ο Βαρνάβας και ο Παύλος πήγαν στη Μακεδονία, την Ελλάδα και τη Ρώμη.
- Ο Ανδρέας πήγε στη Ρωσία και τη Σκανδιναβία.
- Ο Ματθίας πήγε στην Αιθιοπία.
Τα Καλά Νέα διαδόθηκαν ευρέως.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΕΜΕΙΝΕ ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΟ
Το μήνυμα που έπρεπε να κηρύξουν ήταν το ίδιο που δίδαξε ο Ιησούς και είχε στο επίκεντρο τον Πατέρα:
- Να πιστεύουν ότι ο Ιησούς ήρθε από τον Πατέρα.
- Να υπακούουν στους νόμους του Πατέρα.
Ο Ιησούς ξεκαθάρισε στους πρώτους αποστόλους ότι δεν θα ήταν μόνοι τους στην αποστολή τους να διαδώσουν τα Καλά Νέα της Βασιλείας του Θεού. Το Άγιο Πνεύμα θα τους υπενθύμιζε όλα όσα τους είχε διδάξει κατά τη διάρκεια του χρόνου που ήταν μαζί:
«Ο Παράκλητος όμως, το Άγιο Πνεύμα, που θα στείλει ο Πατέρας στο όνομά μου, εκείνος θα σας διδάξει τα πάντα και θα σας υπενθυμίσει όλα όσα σας έχω πει» (Ιωάννης 14:26).
Η εντολή ήταν να συνεχίσουν να διδάσκουν όσα έμαθαν από τον Δάσκαλό τους.
ΣΩΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΥΠΑΚΟΗ
ΕΝΑ ΕΝΙΑΙΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ
Πουθενά στα Ευαγγέλια δεν βλέπουμε τον Ιησού να υπονοεί ότι οι απόστολοί Του θα μετέφεραν ένα διαφορετικό μήνυμα σωτηρίας, ειδικά διαμορφωμένο για τους μη Ιουδαίους.
ΨΕΥΔΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΠΕΡΙ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΧΩΡΙΣ ΥΠΑΚΟΗ
Η ιδέα ότι οι Εθνικοί μπορούν να λάβουν σωτηρία χωρίς να υπακούν στις άγιες και αιώνιες εντολές του Πατέρα είναι απούσα από τη διδασκαλία του Ιησού.
Η ιδέα της σωτηρίας χωρίς υπακοή στον Νόμο δεν έχει κανένα στήριγμα στα λόγια του Ιησού και επομένως είναι ψευδής, όσο παλιά ή δημοφιλής κι αν είναι.
