«Αναπαύσου στον Κύριο και περίμενε Αυτόν· μην αγανακτείς για τον άνθρωπο που ευημερεί στην οδό του» (Ψαλμοί 37:7).
Η υπομονή είναι μια αναγκαία αρετή για όλες τις πτυχές της ζωής. Πρέπει να την ασκούμε με τον εαυτό μας, με τους άλλους, με αυτούς που μας ηγούνται και με όσους περπατούν δίπλα μας. Οφείλουμε να είμαστε υπομονετικοί τόσο με αυτούς που μας αγαπούν όσο και με εκείνους που μας πληγώνουν. Είτε μπροστά σε μια ραγισμένη καρδιά είτε σε μια απλή αλλαγή του καιρού, σε μια ασθένεια ή στα γηρατειά, η υπομονή είναι η σιωπηλή ασπίδα που μας εμποδίζει να καταρρεύσουμε. Ακόμη και στην αποτυχία των καθηκόντων μας ή στις απογοητεύσεις που υφιστάμεθα από τους άλλους, αυτή είναι που μας στηρίζει.
Όμως αυτή η υπομονή δεν γεννιέται τυχαία — ανθίζει όταν υποτασσόμαστε στον μεγαλειώδη Νόμο του Θεού. Είναι οι εντολές του Υψίστου που διαμορφώνουν την ψυχή μας ώστε να αντιστέκεται στην παρόρμηση της γκρίνιας και στην απόγνωση της κουρασμένης ψυχής. Ο Νόμος που ο Πατέρας παρέδωσε στους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης και στον Ιησού είναι το θεμέλιο που διαμορφώνει επίμονους, μακρόθυμους δούλους, γεμάτους αυτοκυριαρχία. Η υπακοή σε αυτές τις εντολές μάς δίνει δομή για να αντέχουμε με σταθερότητα ό,τι πριν μας συνέθλιβε.
Όποιο κι αν είναι το είδος του πόνου, της απογοήτευσης ή της απώλειας που αντιμετωπίζεις, μείνε σταθερός. Ο Πατέρας ευλογεί και στέλνει τους υπάκουους στον Υιό για συγχώρεση και σωτηρία. Μην εγκαταλείπεις την υπακοή στις ασύγκριτες εντολές του Κυρίου. Η υπακοή μάς φέρνει ευλογίες, ελευθερία και σωτηρία — και ενδυναμώνει την καρδιά για να αντέχει κάθε δοκιμασία με πίστη και ελπίδα. -Προσαρμοσμένο από τον Edward B. Pusey. Μέχρι αύριο, αν ο Κύριος το επιτρέψει.
Προσευχήσου μαζί μου: Πιστέ Πατέρα, δώσε μου πνεύμα υπομονής μπροστά στις δυσκολίες της ζωής. Να μην αγανακτώ ούτε να απογοητεύομαι, αλλά να μένω σταθερός, εμπιστευόμενος ότι Εσύ ελέγχεις τα πάντα.
Δίδαξέ με να ζω με υπακοή στον ένδοξο Νόμο Σου, ακόμη κι όταν όλο μου το είναι επιθυμεί να επισπεύσει τις απαντήσεις. Ας είναι οι θαυμαστές εντολές Σου το καταφύγιο και η καθοδήγησή μου σε κάθε δοκιμασία.
Ω, αγαπημένε Κύριε, Σε ευχαριστώ γιατί χρησιμοποιείς ακόμη και τον πόνο για να με διδάξεις να περιμένω Εσένα. Ο αγαπημένος Σου Υιός είναι ο αιώνιος Πρίγκιπας και Σωτήρας μου. Ο πανίσχυρος Νόμος Σου είναι σαν σταθερό έδαφος όπου η ψυχή μου μπορεί να αναπαυθεί. Οι εντολές Σου είναι σαν αιώνιες στήλες που στηρίζουν την καρδιά μου με ειρήνη. Προσεύχομαι στο πολύτιμο όνομα του Ιησού, αμήν.
