«Αν ο Κύριος δεν με είχε βοηθήσει, θα ήμουν ήδη στη σιωπή του τάφου» (Ψαλμοί 94:17).
Υπάρχουν στιγμές στη ζωή που όλα φαίνονται να καταρρέουν ταυτόχρονα: τα όνειρα διαλύονται, οι προσευχές μοιάζουν αναπάντητες, και η καρδιά, συνθλιμμένη από τις περιστάσεις, δεν ξέρει πια πού να στραφεί. Εκείνες τις ώρες, ο νους γίνεται πεδίο μάχης. Αρνητικές σκέψεις, απογοητεύσεις, ανεκπλήρωτες επιθυμίες και αισθήματα ανημπόριας κυριαρχούν. Και το χειρότερο είναι ότι, όταν έχουμε περισσότερο ανάγκη από καθοδήγηση, μπαίνουμε στον πειρασμό να πάρουμε βιαστικές αποφάσεις, μόνο και μόνο για να ανακουφίσουμε τον πόνο. Όμως η παρορμητική δράση σπάνια μας οδηγεί στη λύση — και σχεδόν πάντα μας απομακρύνει ακόμη περισσότερο από αυτό που ο Θεός θέλει να κάνει.
Η αληθινή δύναμη, σε τέτοιες στιγμές, δεν βρίσκεται στο να κάνουμε κάτι αμέσως, αλλά στο να παραδοθούμε. Να μείνουμε ήσυχοι, να εμπιστευτούμε και να παραδώσουμε στον Θεό τις ίδιες μας τις επιθυμίες απαιτεί περισσότερο θάρρος απ’ ό,τι φαντάζονται πολλοί. Η σιωπή της ψυχής μέσα στο χάος είναι μια βαθιά πνευματική άσκηση. Είναι σε αυτό το μέρος της παράδοσης που ξεκινά η εσωτερική θεραπεία. Ο νους ησυχάζει, το πνεύμα ενδυναμώνεται, και αρχίζουμε να βλέπουμε με τα μάτια της πίστης. Αυτή η ταπεινή στάση ανοίγει τον δρόμο ώστε το Πνεύμα του Θεού να μας στηρίξει και να μας οδηγήσει με ασφάλεια.
Όμως δεν μπορούμε να ζήσουμε αυτή την πραγματικότητα χωρίς υπακοή. Η μόνη αληθινή πηγή δύναμης, ειρήνης και καθοδήγησης βρίσκεται στην πιστότητα στον Νόμο του Θεού. Οι οδηγίες Του δεν αλλάζουν, δεν αποτυγχάνουν και δεν εξαρτώνται από τα συναισθήματά μας. Όταν αποφασίζουμε να υπακούσουμε — ακόμη και όταν πονάει, ακόμη και όταν δεν καταλαβαίνουμε — κάτι υπερφυσικό συμβαίνει: το εύθραυστο πνεύμα μας ενώνεται με τη δύναμη του Δημιουργού. Αυτή η ένωση είναι που μας σηκώνει, που μας ενδυναμώνει και που μας οδηγεί βήμα προς βήμα μέχρι την αιώνια ζωή. Η υπακοή στον Νόμο του Κυρίου δεν είναι βάρος· είναι ο μόνος ασφαλής δρόμος μέσα σε κάθε καταιγίδα. -William Ellery Channing. Μέχρι αύριο, αν ο Κύριος μας το επιτρέψει.
Προσευχήσου μαζί μου: Αγαπημένε Θεέ, είναι αλήθεια ότι συχνά βρίσκομαι περικυκλωμένος από εσωτερικές μάχες, ανασφάλειες και δύσκολες αποφάσεις. Όταν τα όνειρα φαίνονται να καταρρέουν και οι απαντήσεις Σου αργούν, η καρδιά μου μπερδεύεται και το μυαλό μου γεμίζει με σκέψεις που δεν προέρχονται από Σένα. Εκείνες τις ώρες, μπαίνω στον πειρασμό να δράσω παρορμητικά, προσπαθώντας να ξεφύγω από τον πόνο με κάθε τρόπο — αλλά καταλήγω να απομακρύνομαι από το θέλημά Σου.
Πατέρα μου, σήμερα Σου ζητώ να σιγήσεις την ψυχή μου και να με βοηθήσεις να εμπιστεύομαι περισσότερο σε Σένα παρά στα συναισθήματά μου. Θέλω να μάθω να περιμένω ήσυχα, να εξαρτώμαι από Σένα με ταπεινότητα και να ακούω τη φωνή Σου μέσα στο χάος. Ξέρω ότι δεν μπορώ να κερδίσω αυτή τη μάχη με τις δικές μου δυνάμεις. Γι’ αυτό, Σε παρακαλώ, δώσε μου θάρρος να υπακούω ακόμη κι όταν δεν καταλαβαίνω. Στήριξέ με με το Πνεύμα Σου και οδήγησέ με στους αιώνιους δρόμους Σου.
Ω, Πανάγιε Θεέ, Σε λατρεύω και Σε δοξάζω που είσαι ο σταθερός μου βράχος όταν όλα γύρω μου καταρρέουν. Εσύ είσαι πιστός, ακόμη κι όταν εγώ είμαι αδύναμος· και ο Νόμος Σου, Κύριε, είναι ο φάρος που με οδηγεί πίσω όταν χάνομαι μέσα στις καταιγίδες. Ο αγαπημένος Σου Υιός είναι ο αιώνιος μου Πρίγκιπας και Σωτήρας. Ο πανίσχυρος Νόμος Σου είναι η πυξίδα που δεν αποτυγχάνει, ακόμη και στις πιο σκοτεινές νύχτες. Οι εντολές Σου είναι σαν ποτάμια ζωής που δροσίζουν την κουρασμένη ψυχή και καθαρίζουν την ταραγμένη καρδιά. Προσεύχομαι στο πολύτιμο όνομα του Ιησού, αμήν.
