«Δίδαξέ με να κάνω το θέλημά Σου, γιατί Εσύ είσαι ο Θεός μου. Είθε το αγαθό Σου Πνεύμα να με οδηγεί σε ευθεία και ασφαλή οδό» (Ψαλμοί 143:10).
Το καλό δεν είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα. Δεν είναι κάτι που μπορούμε να διαμορφώσουμε σύμφωνα με τα συναισθήματά μας ή τις ευκολίες μας. Το καλό ρέει απευθείας από τον θρόνο του Θεού και ακολουθεί μια ξεκάθαρη πορεία: αυτή της υπακοής. Όσο κι αν ο κόσμος λέει ότι μπορούμε να «επιλέξουμε τον δικό μας δρόμο» ή να «ορίσουμε τη δική μας αλήθεια», η πραγματικότητα παραμένει αμετάβλητη — δεν ανήκει στον άνθρωπο να επιλέγει τα καθήκοντά του ενώπιον του Δημιουργού. Το καθήκον μας έχει ήδη καθοριστεί: να υπακούμε Εκείνον που μας έπλασε.
Πολλοί προσπαθούν να αποφύγουν αυτό το κάλεσμα, εγκαταλείποντας τις εντολές του Θεού προς αναζήτηση μιας πιο εύκολης, λιγότερο απαιτητικής ζωής. Αλλά τι βρίσκουν στο τέλος αυτού του δρόμου; Μόνο κενότητα. Χωρίς υπακοή στον πανίσχυρο Νόμο του Θεού, δεν υπάρχει αληθινή στήριξη, ούτε ειρήνη που να διαρκεί. Μπορεί να υπάρξει μια προσωρινή ανακούφιση, μια ψεύτικη αίσθηση ελευθερίας, αλλά σύντομα έρχεται η πνευματική πείνα, η ανησυχία της ψυχής, η κόπωση να ζεις μακριά από την πηγή της ζωής. Το να αποφεύγεις την υπακοή σημαίνει να απομακρύνεσαι από τον ίδιο τον λόγο ύπαρξής σου.
Η αληθινή ικανοποίηση βρίσκεται στο να λες «ναι» στον Θεό, ακόμη κι όταν αυτό απαιτεί θυσία. Όταν αγκαλιάζουμε τα καθήκοντα που Εκείνος έθεσε μπροστά στα μάτια μας — ιδιαίτερα το καθήκον να υπακούμε τις άγιες εντολές Του — τότε βιώνουμε αυτό που είναι αιώνιο: τη θεία ευλογία, το αληθινό καλό και την ειρήνη που δεν εξαρτάται από τις περιστάσεις. Εκεί είναι που όλα αλλάζουν. Γιατί στην υπακοή η ψυχή βρίσκει σκοπό, κατεύθυνση και την άφθονη ζωή που μόνο ο ουρανός μπορεί να δώσει. -Διασκευασμένο από την George Eliot. Μέχρι αύριο, αν ο Κύριος το επιτρέψει.
Προσευχήσου μαζί μου: Αιώνιε Πατέρα, Σε ευχαριστώ που δείχνεις τι είναι το καλό και πού βρίσκεται. Αναγνωρίζω ότι δεν γεννιέται από εμένα, αλλά έρχεται από Εσένα, σαν ποτάμι που ρέει από τον θρόνο Σου. Δεν θέλω πια να ζω διαλέγοντας τους δικούς μου δρόμους ή ορίζοντας τα δικά μου καθήκοντα. Θέλω να υπακούω σε ό,τι έχεις ήδη αποκαλύψει.
Κύριε, ενίσχυσέ με να μη φύγω από την άγια ευθύνη να Σου υπακούω. Ξέρω ότι ο πανίσχυρος Νόμος Σου είναι ο δρόμος του αληθινού καλού, της ευλογίας και της πλήρους ζωής. Ακόμη κι όταν ο κόσμος μου προσφέρει παρακαμπτήριους δρόμους, βοήθησέ με να μείνω σταθερός στις άγιες εντολές Σου, εμπιστευόμενος ότι κάθε καθήκον που εκπληρώνεται είναι ένας σπόρος αιωνιότητας.
Ω, Πανάγιε Θεέ, Σε λατρεύω και Σε δοξάζω γιατί είσαι η πηγή κάθε καλού. Ο αγαπημένος Σου Υιός είναι ο αιώνιος Πρίγκιπας και Σωτήρας μου. Ο πανίσχυρος Νόμος Σου είναι σαν ποτάμι καθαρότητας που ποτίζει την κουρασμένη ψυχή και την κάνει να ανθίζει σε πιστότητα. Οι εντολές Σου είναι σαν χρυσά μονοπάτια στο σκοτάδι αυτού του κόσμου, οδηγώντας με ασφάλεια όσους Σε αγαπούν στο αιώνιο σπίτι. Προσεύχομαι στο πολύτιμο όνομα του Ιησού, αμήν.
