«Διότι αυτός ο γιος μου ήταν νεκρός και ανέζησε· ήταν χαμένος και βρέθηκε» (Λουκάς 15:24).
Τι φοβερή κατάσταση είναι να είσαι νεκρός στην αμαρτία και να μην το αντιλαμβάνεσαι! Να ζεις ξένος από την παρουσία του Θεού, χωρίς να νιώθεις τη σοβαρότητα της δικής σου κατάστασης, είναι σαν να περπατάς στο σκοτάδι νομίζοντας ότι βρίσκεσαι στο φως. Η νεκρή ψυχή δεν αισθάνεται πόνο, δεν φοβάται τον κίνδυνο και δεν αναζητά βοήθεια. Αυτή η αναισθησία είναι που κάνει τον πνευματικό θάνατο τόσο τρομακτικό — είναι το προοίμιο του δευτέρου θανάτου, του αιώνιου χωρισμού από τον Δημιουργό.
Όμως υπάρχει ελπίδα για όποιον ακόμα ακούει το κάλεσμα του Υψίστου. Όταν η καρδιά στρέφεται προς τις θαυμαστές εντολές του Κυρίου, το φως αρχίζει να διαλύει το σκοτάδι. Η υπακοή αφυπνίζει τη συνείδηση, αποκαλύπτει την αμαρτία και οδηγεί την ψυχή στη ζωντανή παρουσία του Θεού. Είναι το άγγιγμα του Πατέρα που επιστρέφει την πνοή σε ό,τι φαινόταν χαμένο, και το Πνεύμα φυσά νέα ζωή σε όποιον υποτάσσεται στο θέλημά Του.
Έτσι, αν υπάρχει ψυχρότητα ή αδιαφορία στην καρδιά, φώναξε για απελευθέρωση. Ο Πατέρας έχει τη δύναμη να αναστήσει όσους κοιμούνται στον πνευματικό θάνατο και να τους επαναφέρει στην κοινωνία μαζί Του. Όποιος υπακούει και ξυπνά στη ζωή της πίστης αποστέλλεται στον Υιό για να βρει συγχώρεση, αγιότητα και αιώνια σωτηρία. Διασκευασμένο από τον J.C. Philpot. Μέχρι αύριο, αν ο Κύριος μας το επιτρέψει.
Προσευχήσου μαζί μου: Αγαπημένε Πατέρα, Σε δοξάζω γιατί είσαι δυνατός να αποκαταστήσεις ό,τι φαινόταν νεκρό και χαμένο. Ξύπνα μέσα μου κάθε πνευματική ευαισθησία που η αμαρτία προσπάθησε να σβήσει.
Κύριε, δίδαξέ με να ζω σύμφωνα με τις θαυμαστές Σου εντολές, ώστε να μην συνηθίσω ποτέ το σκοτάδι και να παραμένω ξύπνιος στο φως Σου.
Ω, αγαπημένε Θεέ, Σε ευχαριστώ γιατί με καλείς από τον θάνατο στη ζωή. Ο αγαπημένος Σου Υιός είναι ο αιώνιος Πρίγκιπας και Σωτήρας μου. Ο ισχυρός Σου Νόμος είναι η πνοή που αναζωπυρώνει την ψυχή μου. Οι εντολές Σου είναι το φως που με οδηγεί πίσω στην καρδιά Σου. Προσεύχομαι στο πολύτιμο όνομα του Ιησού, αμήν.
