«Με την υπομονή σας, αποκτήστε τις ψυχές σας» (Λουκάς 21:19).
Η ανυπομονησία είναι ένας ύπουλος κλέφτης. Όταν εγκαθίσταται, κλέβει από την ψυχή το αίσθημα του ελέγχου, την ηρεμία και ακόμη και την εμπιστοσύνη. Γινόμαστε ανήσυχοι επειδή δεν μπορούμε να δούμε το αύριο. Θέλουμε γρήγορες απαντήσεις, άμεσες λύσεις, ορατά σημάδια ότι όλα θα πάνε καλά. Αλλά ο Θεός, με τη σοφία Του, δεν μας αποκαλύπτει όλο το σενάριο της ζωής. Μας προσκαλεί να εμπιστευτούμε. Και εκεί βρίσκεται η πρόκληση: πώς να αναπαυθούμε με ειρήνη όταν δεν γνωρίζουμε τι θα έρθει;
Η απάντηση δεν βρίσκεται στο να γνωρίζουμε το μέλλον, αλλά στο να πλησιάζουμε τον Πατέρα. Η αληθινή ειρήνη δεν γεννιέται από την πρόβλεψη, αλλά από την παρουσία του Θεού μέσα μας. Και αυτή η παρουσία δεν είναι αυτόματη — εκδηλώνεται όταν παίρνουμε μια σταθερή απόφαση: να υπακούμε. Όταν επιλέγουμε να ζούμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, κάτι εξαιρετικό συμβαίνει. Εκείνος πλησιάζει σε εμάς. Και αντί να μας δώσει έναν λεπτομερή χάρτη για όλα όσα θα συμβούν, μας δίνει πνευματική όραση. Αρχίζουμε να βλέπουμε με τα μάτια της πίστης. Κατανοούμε το παρόν με περισσότερη διαύγεια και αντιλαμβανόμαστε σημάδια για όσα πρόκειται να έρθουν, επειδή το Πνεύμα του Κυρίου μας οδηγεί.
Η υπακοή στον θαυμαστό Νόμο του Θεού παράγει μια ησυχία που ο κόσμος δεν καταλαβαίνει. Είναι μια φυσική γαλήνη, μια βαθιά ανάπαυση. Όχι επειδή όλα έχουν λυθεί, αλλά επειδή η ψυχή γνωρίζει ότι είναι σε τάξη με τον Δημιουργό. Αυτή η ειρήνη δεν μπορεί να κατασκευαστεί ή να διδαχθεί σε βιβλία και κηρύγματα. Είναι ο άμεσος καρπός μιας ζωής ευθυγραμμισμένης με τις αιώνιες εντολές του Υψίστου. Όποιος υπακούει, αναπαύεται. Όποιος υπακούει, βλέπει. Όποιος υπακούει, ζει. -Διασκευασμένο από τον F. Fénelon. Μέχρι αύριο, αν ο Κύριος το επιτρέψει.
Προσευχήσου μαζί μου: Αγαπημένε Θεέ, είναι αλήθεια ότι συχνά αφήνω την ανυπομονησία να με κυριεύει. Όταν οι απαντήσεις αργούν, όταν το αύριο φαίνεται αβέβαιο, νιώθω την καρδιά μου να σφίγγεται και το μυαλό μου να τρέχει χωρίς κατεύθυνση. Προσπαθώ να ελέγξω ό,τι δεν μπορώ και αυτό μου κλέβει την ειρήνη που μόνο Εσύ μπορείς να προσφέρεις. Αντί να αναπαύομαι σε Σένα, ψάχνω σημάδια, εξηγήσεις και εγγυήσεις, σαν να είναι το να γνωρίζω το μέλλον το πιο σημαντικό. Αλλά βαθιά μέσα μου, αυτό που επιθυμεί η ψυχή μου είναι κάτι πιο βαθύ: η Παρουσία Σου.
Πατέρα μου, σήμερα Σου ζητώ να με διδάξεις να εμπιστεύομαι, ακόμα κι όταν δεν καταλαβαίνω. Θέλω να σταματήσω να κυνηγώ άμεσες λύσεις και να μάθω να Σε περιμένω με ειρηνική καρδιά. Δώσε μου θάρρος να υπακούω με χαρά τις θαυμαστές Σου εντολές, ακόμα και στη σιωπή, ακόμα κι όταν όλα φαίνονται στάσιμα. Θέλω τη πνευματική όραση που έρχεται μόνο όταν το Πνεύμα Σου κατοικεί μέσα μου. Πλησίασέ με, Κύριε. Δείξε μου την αξία μιας ζωής σε πλήρη υποταγή στο θέλημά Σου. Ας είναι η μεγαλύτερη ασφάλειά μου όχι οι γρήγορες απαντήσεις, αλλά η σταθερή Σου φροντίδα για τα υπάκουα παιδιά Σου.
Ω, Πανάγιε Θεέ, Σε λατρεύω και Σε δοξάζω γιατί η Παρουσία Σου είναι καλύτερη από κάθε λεπτομερές σχέδιο. Εσύ είσαι η ανάπαυσή μου εν μέσω της αναμονής. Ο αγαπημένος Σου Υιός είναι ο αιώνιος Πρίγκιπας και Σωτήρας μου. Ο παντοδύναμος Νόμος Σου είναι σαν ένα ήρεμο ποτάμι που διασχίζει την καρδιά μου, φέρνοντας τάξη εκεί που υπήρχε σύγχυση. Οι εντολές Σου είναι σαν φώτα αναμμένα στο σκοτάδι, δείχνοντάς μου το επόμενο βήμα με διαύγεια και καλοσύνη. Προσεύχομαι στο πολύτιμο όνομα του Ιησού, αμήν.
