«Ναι, Πατέρα, έτσι ήταν το ευάρεστό Σου θέλημα» (Κατά Ματθαίον 11:26).
Αν ακούσουμε την αυτοαγάπη μας, γρήγορα θα πέσουμε στην παγίδα να εστιάζουμε περισσότερο σε ό,τι μας λείπει παρά σε ό,τι έχουμε ήδη λάβει. Αρχίζουμε να βλέπουμε μόνο περιορισμούς, αγνοώντας το δυναμικό που μας έχει δώσει ο Θεός, και συγκρίνουμε τον εαυτό μας με εξιδανικευμένες ζωές που στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν. Είναι εύκολο να χαθούμε σε παρηγορητικές φαντασιώσεις για το τι θα κάναμε αν είχαμε περισσότερη δύναμη, περισσότερους πόρους ή λιγότερους πειρασμούς. Έτσι, χρησιμοποιούμε τις δυσκολίες μας ως δικαιολογίες, βλέποντας τον εαυτό μας ως θύματα μιας άδικης ζωής — κάτι που μόνο τρέφει μια εσωτερική μιζέρια που δεν προσφέρει πραγματική ανακούφιση.
Αλλά τι να κάνουμε μπροστά σε αυτό; Η ρίζα αυτής της νοοτροπίας βρίσκεται, σχεδόν πάντα, στην αντίσταση να υπακούσουμε στον ισχυρό Νόμο του Θεού. Όταν αντιστεκόμαστε στις σαφείς οδηγίες του Δημιουργού, αναπόφευκτα αρχίζουμε να βλέπουμε τη ζωή παραμορφωμένα. Εμφανίζεται ένα είδος πνευματικής τύφλωσης, όπου η πραγματικότητα αντικαθίσταται από φαντασιώσεις και μη ρεαλιστικές προσδοκίες. Από αυτές τις αυταπάτες γεννιούνται οι απογοητεύσεις, οι αποτυχίες και το συνεχές αίσθημα ανικανοποίητου.
Η μόνη διέξοδος είναι να επιστρέψουμε στον δρόμο της υπακοής. Όταν αποφασίζουμε να ευθυγραμμίσουμε τη ζωή μας με το θέλημα του Θεού, τα μάτια μας ανοίγουν. Αρχίζουμε να βλέπουμε την πραγματικότητα πιο καθαρά, αναγνωρίζοντας τόσο τις ευλογίες όσο και τις ευκαιρίες για ανάπτυξη που προηγουμένως ήταν κρυμμένες. Η ψυχή δυναμώνει, η ευγνωμοσύνη ανθίζει και η ζωή αρχίζει να βιώνεται πλήρως — όχι πλέον στηριγμένη σε αυταπάτες, αλλά στην αιώνια αλήθεια της αγάπης και της πιστότητας του Θεού. -Διασκευασμένο από τον James Martineau. Μέχρι αύριο, αν ο Κύριος το επιτρέψει.
Προσευχήσου μαζί μου: Αγαπημένε Θεέ, Σε ευχαριστώ γιατί με προειδοποιείς για τον κίνδυνο να εστιάζω σε ό,τι μου λείπει αντί να αναγνωρίζω όλα όσα έχω ήδη λάβει από τα χέρια Σου. Πόσες φορές άφησα τον εαυτό μου να παρασυρθεί από την αυτοαγάπη, πέφτοντας σε άχρηστες συγκρίσεις και ονειρευόμενος πραγματικότητες που δεν υπάρχουν καν. Εσύ όμως, με την υπομονή και την καλοσύνη Σου, με καλείς πίσω στην αλήθεια: στη σταθερή και ασφαλή πραγματικότητα του θελήματός Σου.
Πατέρα μου, σήμερα Σου ζητώ να με βοηθήσεις να αντισταθώ στον πειρασμό να τρέφω φαντασιώσεις και δικαιολογίες. Να μη χαθώ στην ανικανοποίηση ούτε στην πνευματική τύφλωση που γεννιέται από την αντίσταση στον ισχυρό Σου Νόμο. Άνοιξέ μου τα μάτια για να βλέπω καθαρά τον σωστό δρόμο — τον δρόμο της υπακοής και της αλήθειας. Δώσε μου θάρρος να ευθυγραμμιστώ πλήρως με το θέλημά Σου, ώστε η ψυχή μου να δυναμώσει και η ευγνωμοσύνη να ανθίσει στην καρδιά μου, ακόμη και στα μικρά πράγματα της καθημερινότητας.
Ω, Πανάγιε Θεέ, Σε λατρεύω και Σε δοξάζω γιατί η αλήθειά Σου ελευθερώνει και δίνει νόημα στη ζωή. Ο αγαπημένος Σου Υιός είναι ο αιώνιος Πρίγκιπας και Σωτήρας μου. Ο ισχυρός Σου Νόμος είναι σαν φάρος στο σκοτάδι, που διαλύει τις αυταπάτες και καθοδηγεί τα βήματά μου με ασφάλεια. Οι εντολές Σου είναι σαν βαθιές ρίζες που με στερεώνουν στο έδαφος της αιώνιας πραγματικότητας, όπου η ψυχή βρίσκει ειρήνη, δύναμη και αληθινή χαρά. Προσεύχομαι στο πολύτιμο όνομα του Ιησού, αμήν.
