«πείτε στους αποκαρδιωμένους: Να είστε δυνατοί, μην φοβάστε! Ο Θεός σας έρχεται» (Ησαΐας 35:4).
Πόσες φορές κουβαλάμε σταυρούς που ο ίδιος ο Θεός δεν μας έδωσε ποτέ; Το άγχος για το μέλλον, ο φόβος για το τι μπορεί να συμβεί, η ανησυχία που μας στερεί τον ύπνο — τίποτα από αυτά δεν προέρχεται από τον Θεό. Όταν προσπαθούμε να προβλέψουμε τα γεγονότα και να ελέγξουμε ό,τι πρόκειται να συμβεί, λέμε, έστω και χωρίς λόγια, ότι δεν εμπιστευόμαστε πλήρως την πρόνοια του Κυρίου. Είναι σαν να λέμε: «Θεέ μου, άσε με να το φροντίσω εγώ αυτό.» Όμως το μέλλον δεν μας ανήκει. Και ακόμα κι αν έρθει, μπορεί να είναι τελείως διαφορετικό από ό,τι φανταζόμαστε. Η προσπάθειά μας για έλεγχο είναι μάταιη, και συχνά η ρίζα αυτής της ανησυχίας βρίσκεται στην έλλειψη αληθινής παράδοσης.
Υπάρχει όμως ένας δρόμος ανάπαυσης — και είναι προσβάσιμος. Αυτός ο δρόμος είναι η υπακοή στον πανίσχυρο Νόμο του Θεού. Όταν αποφασίζουμε να χρησιμοποιήσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να ευαρεστήσουμε τον Κύριο, υπακούοντας με όλη μας την καρδιά στις θαυμαστές Του εντολές, κάτι αλλάζει μέσα μας. Η παρουσία του Θεού φανερώνεται με δύναμη, και μαζί της έρχεται μια ειρήνη που δεν μπορεί να εξηγηθεί. Μια ειρήνη που δεν εξαρτάται από τις περιστάσεις, μια γαλήνη που διαλύει τις ανησυχίες όπως ο ήλιος διαλύει την πρωινή ομίχλη. Αυτή είναι η ανταμοιβή εκείνων που ζουν με πιστότητα μπροστά στον Δημιουργό.
Η ψυχή που επιλέγει να υπακούει δεν χρειάζεται πλέον να ζει σε ένταση. Ξέρει ότι ο Θεός που υπηρετεί έχει τον έλεγχο όλων των πραγμάτων. Η υπακοή στον άγιο και αιώνιο Νόμο του Θεού όχι μόνο ευαρεστεί τον Κύριο, αλλά και μας τοποθετεί μέσα στη ροή της ειρήνης και της φροντίδας Του. Είναι ένας ευλογημένος κύκλος: η υπακοή γεννά παρουσία, και η παρουσία του Θεού διώχνει τον φόβο. Γιατί να συνεχίσεις να κουβαλάς το βάρος του αύριο, αν σήμερα κιόλας μπορείς να αναπαυθείς στην πιστότητα του Θεού που τιμά όσους Τον υπακούν; -Προσαρμογή από F. Fénelon. Μέχρι αύριο, αν ο Κύριος το επιτρέψει.
Προσευχήσου μαζί μου: Πατέρα ελέους, πόσες φορές προσπάθησα να ελέγξω ό,τι ανήκει μόνο σε Σένα; Συγχώρεσέ με για τις άγρυπνες νύχτες, για τις αποφάσεις που πήρα με βάση τον φόβο, για τις ανήσυχες σκέψεις που έκλεψαν την ειρήνη που θέλεις να μου δώσεις. Σήμερα επιλέγω να αφήσω αυτό το βάρος. Δεν θέλω πια να ζω προσπαθώντας να προβλέψω ή να ελέγξω το μέλλον. Θέλω να αναπαυθώ στη δική Σου φροντίδα.
Κύριε, τώρα καταλαβαίνω ότι η ανησυχία έχει ρίζα στην ανυπακοή. Όταν απομακρύνομαι από τις θαυμαστές Σου εντολές, αποσυνδέομαι από την παρουσία Σου και έτσι χάνω την ειρήνη. Αλλά επιλέγω να επιστρέψω. Θέλω να ζω με τρόπο που Σε ευαρεστεί, υπακούοντας με όλη μου την καρδιά στον πανίσχυρο Νόμο Σου. Ας είναι η ψυχή μου αγκυροβολημένη στον Λόγο Σου, σταθερή, ήρεμη και προστατευμένη.
Ω, Πανάγιε Θεέ, Σε λατρεύω και Σε δοξάζω γιατί σε Σένα δεν υπάρχει σκιά μεταβολής ούτε αστάθεια. Ο αγαπημένος Σου Υιός είναι ο αιώνιος μου Πρίγκιπας και Σωτήρας. Ο πανίσχυρος Νόμος Σου είναι σαν ασπίδα φωτός που περιβάλλει τον υπάκουο, διώχνοντας τον φόβο και εγκαθιστώντας την ειρήνη. Οι εντολές Σου είναι σαν χρυσές χορδές που μας συνδέουν με την καρδιά Σου, οδηγώντας μας στην ελευθερία και την αληθινή ανάπαυση. Προσεύχομαι στο πολύτιμο όνομα του Ιησού, αμήν.
