«Τα βήματα του ανθρώπου κατευθύνονται από τον Κύριο· πώς λοιπόν μπορεί ο άνθρωπος να κατανοήσει την οδό του;» (Παροιμίες 20:24).
Πολλές φορές αφήνουμε τον εαυτό μας να παρασυρθεί από παράπονα για τη ρουτίνα της ζωής, για την απλότητα του ρόλου μας στον κόσμο ή για την απουσία μεγάλων ευκαιριών ή αναγνώρισης. Νιώθουμε σαν οι προσπάθειές μας να πηγαίνουν χαμένες, σαν τα χρόνια να περνούν χωρίς σκοπό. Όταν υιοθετούμε αυτή τη στάση, στην πράξη αρνούμαστε την προσεκτική παρουσία ενός στοργικού Πατέρα που κατευθύνει κάθε μας βήμα. Είναι σαν να λέμε ότι ο Θεός μας έχει ξεχάσει — σαν να ξέρουμε εμείς καλύτερα από Εκείνον ποια θα ήταν η ιδανική ζωή για εμάς.
Αυτό το είδος σκέψης γεννιέται σε μια καρδιά που δεν έχει παραδοθεί πλήρως στην υπακοή στις οδηγίες του Δημιουργού. Όσο ο άνθρωπος απορρίπτει τον πανίσχυρο Νόμο του Θεού, παραμένει μακριά από την πηγή του φωτός του, κάτι που αναπόφευκτα οδηγεί σε πνευματική τύφλωση. Και μέσα σε αυτό το εσωτερικό σκοτάδι, όσο κι αν προσπαθούμε — ποτέ δεν θα ξέρουμε με σαφήνεια πού πηγαίνουμε. Χωρίς το φως της υπακοής, η ζωή φαίνεται μπερδεμένη, απογοητευτική και χωρίς κατεύθυνση. Όμως υπάρχει διέξοδος, και αυτή ξεκινά με μια απόφαση: να υπακούσουμε.
Όταν στρεφόμαστε με ειλικρίνεια στις εντολές του Κυρίου, κάτι ένδοξο συμβαίνει. Το σκοτάδι δίνει τη θέση του στο φως, η σύγχυση δίνει τη θέση της στη διαύγεια. Αρχίζουμε να βλέπουμε με τα μάτια της πίστης και καταλαβαίνουμε ότι ο Θεός ποτέ δεν μας εγκατέλειψε. Μας καθοδηγεί με σοφία, ακόμη και στα απλά και κρυφά μονοπάτια. Μέσα σε αυτή τη νέα όραση βρίσκουμε ειρήνη, γαλήνη και τη βεβαιότητα ότι το καλύτερο φυλάσσεται για όσους μένουν πιστοί. Και ο τελικός προορισμός αυτού του ταξιδιού που φωτίζεται από την υπακοή είναι ένδοξος: η αιώνια ζωή εν Χριστώ Ιησού, όπου τελικά όλα θα βγάζουν νόημα. -Stopford A. Brooke. Μέχρι αύριο, αν ο Κύριος το επιτρέψει.
Προσευχήσου μαζί μου: Αγαπημένε Θεέ, Σε ευχαριστώ γιατί, ακόμη κι όταν η όρασή μου είναι περιορισμένη και η καρδιά μου χάνεται σε σιωπηλές διαμαρτυρίες, Εσύ παραμένεις πιστός, οδηγώντας τα βήματά μου με αγάπη. Πόσες φορές αμφισβήτησα τη ρουτίνα μου, λύπησα για την απλότητα της ζωής μου ή επιθύμησα αναγνώριση, ξεχνώντας ότι κάθε λεπτομέρεια είναι υπό τον έλεγχό Σου.
Πατέρα μου, σήμερα Σου ζητώ να μου δώσεις μια καρδιά παραδομένη, που να εγκαταλείπει κάθε παράπονο και να στηρίζεται στην υπακοή στις άγιες οδηγίες Σου. Να μη βαδίζω άλλο στο σκοτάδι της ανυπακοής, αλλά να επιλέξω να ακολουθώ το φως του πανίσχυρου Νόμου Σου. Άνοιξε τα μάτια μου να δω καθαρά αυτό που ήδη εργάζεσαι, ακόμη κι όταν δεν το αντιλαμβάνομαι. Δώσε μου ειρήνη να αποδέχομαι τα απλά μονοπάτια και δύναμη να παραμένω πιστός, γνωρίζοντας ότι οδηγείς με σοφία ακόμη και τα πιο κρυφά βήματα.
Ω, Πανάγιε Θεέ, Σε λατρεύω και Σε δοξάζω γιατί, όταν υπακούω, όλα φωτίζονται και αποκτούν νόημα. Ο αγαπημένος Σου Υιός είναι ο αιώνιος μου Πρίγκιπας και Σωτήρας. Ο πανίσχυρος Νόμος Σου είναι σαν αναμμένος πυρσός μέσα στη νύχτα, που αποκαλύπτει την ομορφιά της φροντίδας Σου ακόμη και στις πιο σιωπηλές κοιλάδες. Οι εντολές Σου είναι σαν ουράνιες πυξίδες που με καθοδηγούν με ακρίβεια προς την υπόσχεση της αιώνιας ζωής, όπου κάθε προσπάθεια θα ανταμειφθεί και κάθε αμφιβολία, τελικά, θα απαντηθεί. Προσεύχομαι στο πολύτιμο όνομα του Ιησού, αμήν.
