«Αναζητάς μεγάλα πράγματα για τον εαυτό σου; Μην το κάνεις!» (Ιερεμίας 45:5).
Είναι στις ήρεμες και σιωπηλές στιγμές της ζωής που ο Θεός εργάζεται περισσότερο μέσα μας. Εκεί, όταν ησυχάζουμε ενώπιόν Του και περιμένουμε με υπομονή, ενδυναμωνόμαστε από την παρουσία Του. Ενώ ο κόσμος μας πιέζει να δράσουμε, να τρέξουμε, να αποφασίσουμε μόνοι μας και να διατηρήσουμε τον έλεγχο των πάντων, ο δρόμος του Θεού μας καλεί σε εμπιστοσύνη, παράδοση και υπακοή. Δεν θέλει να προπορευόμαστε από Αυτόν, αλλά να μάθουμε να ακολουθούμε τα βήματά Του, εμπιστευόμενοι ότι το φως Του θα μας καθοδηγήσει, ακόμη κι όταν δεν βλέπουμε καθαρά το επόμενο βήμα.
Όταν παίρνουμε τη σταθερή απόφαση να υπακούσουμε στον θαυμαστό και παντοδύναμο Νόμο του Δημιουργού — με όλη μας την καρδιά, με όλη μας τη δύναμη, ακόμη κι αν όλος ο κόσμος αντιτίθεται — κάτι βαθύ συμβαίνει μέσα μας. Η προσωπική μας επιθυμία αρχίζει να μειώνεται και η επιθυμία του Θεού γίνεται το κέντρο των πάντων. Όπως ο Ιησούς, που δεν αναζήτησε το δικό Του θέλημα αλλά του Πατέρα, έτσι κι εμείς αρχίζουμε να ζούμε με αυτό το ίδιο πνεύμα υποταγής και αγάπης. Και μόνο σε αυτό το μέρος της υπακοής συμβαίνει η αληθινή πνευματική γνώση και η ωρίμανση της ψυχής.
Κάθε προσπάθεια να ενωθούμε με τον Θεό χωρίς αυτή τη βάση θα είναι μάταιη. Η κοινωνία με τον Πατέρα δεν εδραιώνεται με συναισθήματα, ωραία λόγια ή μεμονωμένες καλές προθέσεις — γεννιέται και μεγαλώνει μέσα στην υπακοή στις άγιες και τέλειες εντολές Του. Μέσα από την υπακοή περπατάμε δίπλα στον Θεό, διαμορφωνόμαστε από Αυτόν, καθοδηγούμαστε από Αυτόν και τελικά λαμβάνουμε την υπόσχεση της αιώνιας ζωής εν Χριστώ Ιησού. Η υπακοή είναι ο δρόμος — και επίσης ο προορισμός, γιατί εκεί βρίσκουμε τον ίδιο τον Θεό. -Προσαρμοσμένο από τον Isaac Penington. Μέχρι αύριο, αν ο Κύριος το επιτρέψει.
Προσευχήσου μαζί μου: Αγαπημένε Θεέ, είναι αλήθεια ότι συχνά παρασύρομαι από τη βιασύνη και τις πιέσεις αυτού του κόσμου. Όταν όλα είναι ήσυχα, νομίζω ότι πρέπει να κάνω κάτι, να αποφασίσω κάτι, να κινήσω κάτι — αλλά Εσύ με καλείς στη σιωπή, στην εμπιστοσύνη και στην ανάπαυση σε Σένα. Δίδαξέ με να σταματώ μπροστά στην παρουσία Σου και να περιμένω με υπομονή, γνωρίζοντας ότι σε αυτές τις στιγμές ησυχίας εργάζεσαι περισσότερο μέσα μου. Όταν στρέφω την καρδιά μου στον Νόμο Σου και επιλέγω να περπατώ στον ρυθμό Σου, αρχίζω να νιώθω μια ειρήνη που δεν εξαρτάται από τις περιστάσεις.
Πατέρα μου, σήμερα Σου ζητώ να φυτέψεις μέσα μου το θάρρος να υπακούω με σταθερότητα, ακόμη κι όταν αυτό με φέρνει αντίθετα με τον κόσμο. Δώσε μου πνεύμα αποφασιστικότητας να ακολουθώ τις εντολές Σου με αγάπη και ευλάβεια, όπως ο Υιός Σου ακολούθησε πιστά όλα όσα Εσύ διέταξες. Θέλω η επιθυμία Σου να γίνει το κέντρο της ζωής μου και η καρδιά μου να χαίρεται να Σε ευαρεστεί πάνω απ’ όλα. Οδήγησέ με σε αυτόν τον δρόμο της ωρίμανσης, ώστε να μη Σε γνωρίσω απλώς, αλλά να περπατώ μαζί Σου σε αληθινή κοινωνία.
Ω, Πανάγιε Θεέ, Σε λατρεύω και Σε δοξάζω γιατί δεν κρύβεσαι από εκείνους που Σε αναζητούν με ειλικρίνεια. Ο αγαπημένος Σου Υιός είναι ο αιώνιος Πρίγκιπας και Σωτήρας μου. Ο πανίσχυρος Νόμος Σου είναι σαν ποτάμι καθαρών υδάτων που πλένει, ανανεώνει και οδηγεί την ψυχή μου. Οι εντολές Σου είναι σαν αστέρια στον σκοτεινό ουρανό, που δείχνουν πιστά την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσω. Προσεύχομαι στο πολύτιμο όνομα του Ιησού, αμήν.
