«Γνώρισέ με τους δρόμους Σου, Κύριε· δίδαξέ με τα μονοπάτια Σου» (Ψαλμοί 25:4).
Δεν υπάρχει τίποτα τόσο αγνό, τόσο έντονο, όσο οι πρώτοι ψίθυροι της φωνής του Θεού στην καρδιά μας. Σε αυτές τις στιγμές το καθήκον είναι ξεκάθαρο — χωρίς σύγχυση, χωρίς σκιά αμφιβολίας. Αλλά, πολλές φορές, εμείς περιπλέκουμε αυτό που είναι απλό. Αφήνουμε τα συναισθήματα, τους φόβους ή τις προσωπικές επιθυμίες να μπουν στη μέση, και έτσι χάνουμε την καθαρότητα της θείας καθοδήγησης. Αρχίζουμε να «σκεφτόμαστε», να «αναλογιζόμαστε», να «περιμένουμε λίγο ακόμα»… ενώ στην πραγματικότητα απλώς ψάχνουμε μια δικαιολογία για να μην υπακούσουμε. Η καθυστερημένη υπακοή είναι, στην πράξη, μεταμφιεσμένη ανυπακοή.
Ο Θεός δεν μας άφησε στο σκοτάδι. Από την Εδέμ, έκανε σαφές τι περιμένει από τα πλάσματά Του: πιστότητα, υπακοή, αγιότητα. Ο δυνατός Του Νόμος είναι το εγχειρίδιο της αληθινής ευτυχίας. Αλλά η επαναστατική καρδιά προσπαθεί να επιχειρηματολογήσει, να διαστρεβλώσει τις Γραφές, να δικαιολογήσει το σφάλμα — και χάνει χρόνο. Ο Θεός δεν εξαπατάται. Βλέπει την καρδιά. Γνωρίζει το βάθος. Και δεν ευλογεί αυτούς που αρνούνται να υπακούσουν. Η ευλογία είναι πάνω σε αυτούς που παραδίδονται, πάνω σε αυτούς που λένε: «Όχι το δικό μου θέλημα, αλλά το δικό Σου, Κύριε.»
Αν θέλεις ειρήνη, αν επιθυμείς να αποκατασταθείς και να βρεις αληθινό σκοπό, ο δρόμος είναι μόνο ένας: υπακοή. Μην περιμένεις να νιώσεις έτοιμος, μην περιμένεις να καταλάβεις τα πάντα — απλώς ξεκίνα. Ξεκίνα να υπακούς, ξεκίνα να ακολουθείς τις εντολές του Δημιουργού με ειλικρινή καρδιά. Ο Θεός θα δει αυτή τη διάθεση και θα έρθει να σε συναντήσει. Θα ελαφρύνει τον πόνο σου, θα μεταμορφώσει την καρδιά σου και θα σε οδηγήσει στον αγαπημένο Του Υιό για συγχώρεση και σωτηρία. Ο καιρός της αναποφασιστικότητας τελείωσε. Ο καιρός της υπακοής είναι τώρα. -Προσαρμοσμένο από τον Frederick William Robertson. Μέχρι αύριο, αν ο Κύριος το επιτρέψει.
Προσευχήσου μαζί μου: Αιώνιε Πατέρα, σε ευχαριστώ γιατί Εσύ ακόμα μιλάς στην καρδιά αυτών που σε αναζητούν με ειλικρίνεια. Η φωνή Σου είναι ξεκάθαρη για όσους επιθυμούν να υπακούσουν. Δεν θέλω πια να δικαιολογώ, ούτε να αναβάλλω αυτό που ήδη μου έδειξες. Δώσε μου ταπεινή καρδιά, που ανταποκρίνεται άμεσα στη δική Σου καθοδήγηση. Δίδαξέ με να υπακούω όσο το κάλεσμα είναι ακόμα φρέσκο, πριν τα συναισθήματά μου παρέμβουν στην αλήθεια Σου.
Κύριε, αναγνωρίζω ότι πολλές φορές ήμουν ανειλικρινής με τον εαυτό μου, προσπαθώντας να δικαιολογήσω την ανυπακοή μου με δικαιολογίες. Αλλά σήμερα στέκομαι ενώπιόν Σου με συντετριμμένη καρδιά. Θέλω να εγκαταλείψω το θέλημά μου, την υπερηφάνειά μου, και να ακολουθήσω τους δρόμους Σου με φόβο και αγάπη. Οδήγησέ με στον Νόμο Σου, ενίσχυσέ με να εκτελέσω ό,τι Εσύ διέταξες, και καθάρισέ με με την αλήθεια Σου.
Ω, Πανάγιε Θεέ, Σε λατρεύω και Σε δοξάζω γιατί είσαι δίκαιος, άγιος και αμετάβλητος. Ο αγαπημένος Σου Υιός είναι ο αιώνιος Πρίγκιπας και Σωτήρας μου. Ο δυνατός Σου Νόμος είναι σαν φάρος αναμμένος μέσα στο σκοτάδι, καθοδηγώντας τους πιστούς σε μονοπάτια ζωής. Οι εντολές Σου είναι σαν σταθερές πέτρες κάτω από τα πόδια, που στηρίζουν όσους εμπιστεύονται σε Σένα και αποκαλύπτουν τον δρόμο της αληθινής ειρήνης. Προσεύχομαι στο πολύτιμο όνομα του Ιησού, αμήν.
